Hand Phone

Rabu, 07 September 2016

BALAS JASA EMAK JEUNG BAPAK



Tema               : BUDAK PANGUSAHA
Pelaku                         : Ahmad, Watak “ Bageur, Budak Anu Tekad, Atawa Peraya Diri
Latar :
waktu              : SETAHUN YANG LALU
Tempat            : KADU MANGGU

BALAS JASA EMAK JEUNG BAPAK

Kuari maneh na teh tos jadi pengusaha anu sukses, boga imah anu numpuk dimana, hoyong meser nanaon geuh ayeuna mah tos bisa ka beli ku artos maneh na sorangan, malah mah maneh na teh nganyeneungkeun indung kolotna naik haji, name na ahmad.

Keur baheulamah, keur maneh na lautik keneh manehna teh ngan anak pamulung, maneh na teh tos di tinggalkeun ku bapakna ti leutik lantran bapak na tos teu aya, manehna teh cicing jeung indungna wungkul baheula maneh na teh ari tos uih sakola langsung mulungan cangkang aqua jeung di jual, ku lantaran duitna teh jeung dahar sasapoe maneh na jeung indungna,

Ahmad teh budak anu bageur, budak nu teu aya males-malesna beda jeung budak nu kuari mah, ari budak nu kuari teh mun hoyong nanaon kudu menta ka kolotna, mun kolotna teu boga, tapi budak ayeunamah kudu bae beda jeung budak baheula mah contona ahmad, Ahmad teh jalmi nu teu aya putus asa na, mun hoyong nanaon pasti meuli ku duit sorangan atawa kudu mulungan aqua heula, Ahmad mah tara menta duit ka indung na lantaran Ahmad teh sadar, ari indung na teh teu boga duit ku lantaran bapak nag eh tos teu aya, jadi hate Ahmad teh karunya ka indungna, supados kunaon Ahmad mulung aqua teh ku lantaran duitna jeung kabutuhan sasapoe manehna jeung indungna.

Ka isukan poe na Ahmad teh arek berangkat sakola, satacan berangkat sakola Ahmad teh kudu ngala cai ka sumur, kulantaran jeung mandi ahmad, sabab di imah Ahmad teh teu ay acai, tos anggeus mandi Ahmad teh langsung pamitan ka ibuna.

Di tengah-tengah jalan Ahmad ka panggih jeung jeung babaturanna nu namina dewi, dewi teh babaturan Ahmad pang bageurna, dewi sok maelikeun Ahmad jajan, lamun Ahmad na teh keur teu aya artos jeung jajan, Ahmad jeung dewi teh sakelas, Ahmad teh di kelas na budak nu rajin jeung pinter manehna teh sok menang rengking ka hiji di kelasna guru-guru Ahmad teh bangga ka ahmad, sabab Ahmad teh budak nu rajin lamun aya PR atawa tugas gera-gera di kerjakeun, Ahmad teh sakola di SMPN 1 kaduhejo, manehna teh kelas delapan (8), bel sakola tos nyala wancina bararudak sakola ara ruih, Ahmad jeung dewi kaluar ti gerbang sakola.

Di tengah-tengah jalan arek uih Ahmad ka panggih jeung uwana nu ti Jakarta, uwa Ahmad teh jalmi anu sukses lantaran manehna teh tos jadi jalmi anu sugih, Ahmad jeung uwana uih naek mobil pribadi uwana ahmad, Ahmad teh naros ka uwana.

Ahmad : “uwa, uwa teh tos jadi jalmi anu sugih, eta cara jadi jalmi anu sugih atawa sukses teh kumaha?”

Uwa : “lamun Ahmad hoyong jadi jalmi anu sugih atawa sukses, Ahmad teh kudu sakola nu pinter uwa teh jadi jalmi anu sukses teh lain kudu pinter wae, tapi kudu jadi jalmi anu teu aya pantang menyerah na, contona uwa, uwa geh keur leutik sarua doang ahmad, lamun hoyong nanaon uwa teh kudu mulungan aqua heula, ngan tos gede wae uwa teh mikir lamun hoyong sukses eta kuncina teh kudu jadi jalmi anu teu aya putus asa na.

Satahun ka pungkur Ahmad teh ngawih ka Jakarta ngilu sareng uwana, Ahmad teh di Jakarta cicing jeung uwana, Ahmad teh ngilu gawe di kantor na, Ahmad teh tos jadi karyawan, payun ka payun Ahmad teh gawe rajin, bos na Ahmad ningali Ahmad teh budak na rajin, akhirna Ahmad di calon keun jadi sekretaris bos na.

Saminggu ka pungkur Ahmad ka panggih jeung awewe nu geulis siga bidadari ti surge, maneh na teh anak bos na ahmad, Ahmad teh akur jeung bosna sampe-sampe si Ahmad teh di kenalkeun jeung anak na bos, namina teh sinta, Sinta teh kakarak lulus kuliah keur taun kamari keneh.

Saminggu di kenalkeun Ahmad seneng Sinta teh ngarasa diri pribados manehna teh akur jeung nyaman di ajak ngobrol geh ka isukan poe na Sinta teh di ajak diner ku Ahmad tepat n aka pukul 08.00 peting, di lif nu biasa manehna ngobrol jeung bapakna sinta.

Di peting eta Ahmad teh ngungkapkeun perasaanana ka sinta, Sinta teh bengong, sabab Sinta jeung Ahmad teh ngan kakarak dua minggu lewih ka panggih, Sinta teh teu nyangka ari Ahmad teh bisa bogoh ka sinta, padahal mah Sinta teh ngan jalmi anu biasa-biasa wae, pas Ahmad ngungkapkeun persaan nana ka sinta, Sinta teh ngajawab, lamun Sinta teh teuacan bisa ngajawab kuari, kulantaran Sinta teh shok ngadengena.

Sa minggu Ahmad ngantosan jawaban sinta, akhirna Sinta teh ngajawab perasaannana ka ahmad, horeng Sinta teh perasaannana sarua ari Sinta teh bogoh ka ahmad, akhirna Ahmad jeung Sinta teh resmi jadi sapasang kakasih atawa nu di sebut bobogohan, Sinta teh sok di apelan wae ku Ahmad tiap poe minggu, Sinta jeung Ahmad sok jalan duaan bae ari tiap poe minggu, kadang Ahmad teh sok ngabawakeun bapak na Sinta martabak jeung di emam ku bapakna.

Genep bulan Ahmad jeung Sinta bobogohan akhirna Ahmad teh mutuskeun arek ngalamar Sinta jadi istri manehna, rencanana mah Ahmad teh rek ngalamar Sinta di waktu hari ulangtahun emak ahmad, jadi Ahmad teh ngarasa waktu nag eh cocok mun Ahmad ngalamar Sinta pas ulang tahun emakna, lamaran tos di laksanakeun, Alhamdulillah acarana lancer, Sinta geh ngarasa seneng atawa bahagia, ari manehna teh tos aya jodoh na, supados sabalikna jeung hate emak na Ahmad kulantaran Ahmad teh tos kapanggih jodona.

Lamaran tos kajadian ayeuna tinggal akad nikah, Ahmad arek nikah keun Sinta ka tanggal 17 februari, kunaon Ahmad milih tanggal 17 februari, sabab eta teh tanggal lahir na ahmad, janur kuning geus di hareupeun tinggal nangguan akad nikah na, salaras akad nikah na tos di ucapkeun Ahmad jeung Sinta teh toss ah jadi sapasang suami istri, tos sabaraha bulan nikah, akhirna Sinta teh ngandung anak na Ahmad nu ka hiji, sambilan bulan Sinta ngandung, akhirna anak nu di kandung Sinta kaluar ti beuteung na sinta, oa,,,, oa,,,,, oa,,,, anak nu di tunggu-tunggu ku keluarga tos kaluar ti janin indungna, tos ngalewat tiga tahun anak Ahmad jeung Sinta teh tos gede anakna Ahmad teh lalaki, namina mohammad arif, semenjak kadatangan arif di dunia, akhirna kaluarga Ahmad teh hirup nyaman jeung tentram atawa bahagia.  

Related Posts:

0 komentar:

Posting Komentar