Tema
: NGABALES
JASA TUKANG ROTI
Judul
:
TUKANG ROTI
Pas
sore eta, Arman keur gawe, maneh nateh nya eta tukang jualan roti keliling pas
manehna keur ngalewatan jalan nu rame pisan, maneh na ningali budak leutik anu
keur jualan koran. Arman ngarasa karunya kanu budak itu, maneh na nyauran budak
leutik eta
“Ceng
kadieu sakedap kunaon maneh teu sakola?” saur Arman
“Abdi
kudu ngabantu ibu pak, jawab budak eta, sabab ngarasa karunya Arman ngabeuli
kabeh koran anu di jual ku budak eta, budak eta teh seneng pisan jeung gembira
ku lantaran koranna di beuli kabeh.
Geus
dalapan tahun nu heula, Arman tetep ngajalankeun poe-poena gawe jadi padagang
roti, saenggeus eta Arman keur ngadagangkeun roti na, teu di sangka-sangka Arman
ngalamun musibah nu nimpa manehna ti sakabeh awak arman, lalecet parah pisan,
ku lantaran maneh na ngagulinting jahu nyampe 10 meteran, armman teh langsung
pisan, pas enggeus sadar Arman geus aya di rumah sakit salama didinya Arman menang
perawatan nu bagus pisan, geus kitu Arman hade, tatapi manehna ngarasa aneh
kunaon salama di rawat, maneh na teu di penta biaya perawatan geus kitu Arman nanya
ka suster,
“Suster
abdi bingung kunaon abdi salama di rawat di dieu teu di penta biaya. Sapersen
geh” suster ngajawab
“Abdi
meuenang parentah ti luhuran abdi eujeung ngarawat bapak” jawabna suster eta
teh.
Arman
ngarasa aneh pisan jeung geura neangan nu boga rumah sakit ieu,
“Hampura
pak, abdi hoyong ngucapkeun terima kasih/nuhun ku lantaran ka bageuran bapak”
ceuk Arman tatapi nu boga rumah sakit eta seuri letik jeung ngomong
“Sakuduna
abdi nu terima kasih/nuhun kana bapak, karna bapak abdi jadi kadoang kieu
kuari” jawab nu boga rumah sakit ieu.
Arman
geh malah nambah ngabingungan pisan maneh na ngarasa can pernah nulungan bapa
eta
“Bapak
teu inget tah ka abdi? Abdi nyaeta budak leutik anu ku bapak di bantuan nu
dalapan tahun baheula, keur eta abdi butuh duit duit pisan ku lantaran abdi
jeung bayar kuliah, abadi hampir putus asa jeung eundeuk eureun kuliah bae,
lantaran teu aya hiji jalmi anu meuli dagangan abdi, tapi bapak ngabantuan abdi
sampe akhirna abdi bisa ngalanjutkeun kuliah abdi” nu boga rumah sakit eta
ngajelaskeun anu geus pernah kajadian baheula.
Teu
disangka nu boga rumah sakit ieu nyaeta budak leutik nu ku Arman di tulungan
dalapan tahun nu baheula, manehna nyaeta mahasiswa nu ekeur dina maslah duit,
geus menang bantuan tina Arman maneh nageh balik deui ngalanjutkeun kuliahna.
Budak
leutik eta ngomong
“Bageur
pisan bapak eta, suatu saat abdi kudu ngabantuan babapk eta” ceuk anak eta
perjuangan jeung niat anak eta teu sia-sia nympe akhirna anak eta jadi nu
ngabogaan rumah sakit eta.
Geus
nyaho hal eta, Arman ngeclakeun cai matana, abdi akhirna inget nyaeta budak
leutik anu di tulungan keur baheula geus jadi jalmi nu sukses jeung jadi nu
ngabogaan rumah sakit sa gede kieu, geus kitu Arman langsung balik ka imah ku
lantaran manehna geus hade tina musibah nu di timpa keun kana arman.
Saenggeus
Arman nyampe kana imah na, aya istri jeung anakna nanya??
Istri
:
Bapa, bapa timana wae tos sa minggu bapa teu aya uih ka rompok, emang bapak
kamana bae, ceuk istrina sabari ceurik
Arman
:
Hampura bu bapak tos ti rumah sakit
Istri
:
Saha nu muriang kitu bapa.
Arman
:
Bapa, bu keur bapa jualan, teu pupuguh aya motor mawana kenceng, geus kitu bapa
keur nyebrang sa enggeus eta nu mawa motor eta nabrak bapa sampe bapa pingsan,
nu mawa motorna mah teuing kunaon boa, pas bapa sadar, bapa geus aya di rumah
sakit
Istri
:
Terus bapa tos bayar rumah sakit eta,
Arman
:
Henteu, ja bapak keur geuus hade geus kitu bapak nanya ka suster nu aya di
dinya, tapi ceuk susterna geratis teu perlu bayar, geus kitu eta bapak
kabingungan lantaran bapa pernah nulungan heug teh ka nu boga rumah sakit ieu,
geus kitu nu boga rumah sakit eta teh nyaeta budak leutik pnu pernah di
tulungan ku bapak keur baheula.
Istri
:
Sukur atuh ari bapa tos cageur mah.
Geus
kitu Arman ngahadekeun gerobagna anu rusak sa eunggeus hade si gerobag teh Arman
mulai jualan roti deui saperti biasana, ka jagisukan deuina Arman langsung
jualan, geus kitu Arman ngaliwatan rompokna rizal, Rizal teh buidak leutik anu
pernah di tulungan ku Arman keur baheula, horengan mah rompok na geh gedong,
tetapi Arman teu nyaho nu boga rompok na teh rizal, geus kitu Rizal ka luar.
Rizal
:
Mang” Rizal nyauran tukang roti keliling,
Arman
:
Eh, ieu mah bapa nya nu pernah nyalamet keun abdi jeung ngarawat abdi di rumah
sakit.
Rizal
:
Oh, bapak nyah, sugan abdi mah lain bapak kitu.
Arman
:
Sebut bae nami abdi Arman
Rizal
:
Oh, bapak arman, nya abdi namina Rizal
Arman
:
Oh, ieu rompokna bapa Rizal teh, meni ku gede pisan
Rizal
:
Ah, biasa wae pa Arman
Geus
kitu Rizal ngomong ka Arman supaya mampir heula.
Rizal
:
Pak, Arman hayu mampir heula ka rompok abdi
Arman
:
Nuhun-nuhun
Saeunggeus
kitu Arman mampir ka rompokna Rizal sa enggeus di jero Arman jeung Rizal ngomongkeun
masalah nu baheula nu pernah di alaman ku Arman jeung rizal.
Rizal
:
Pak Arman nuhun pisan, berkat pak Arman abdi jadi sukses, coba lamun teu aya
pak Arman mungkin abdi moal sukses kadong kieu
Arman
:
Ah, biasa bae, mungklin hasil ti kerja keras pak Rizal keur baheula di
karunyaan meureun ku allah mangkana abdi nulungan bapak keur baheula.
Rizal
:
Yah, meureun doa jeung kerja keras abdi di jaba ku allah.
Arman
:
Sa pantesnamah pak Rizal teh kuduna nuhun ka allah ulah ka abdi.
Geus
kebel ngobrolna Arman langsung pamit jeung dagang deui,
Arman
:
Hampura nya, pak abdi rek jualan deui, hampura ye lain abdi teu ku sono mampir
kadieu.
Rizal
:
Oh, nya nuhun nyah tos mampir ka rompok abdi geus kitu Arman ngalanjutkeun
jualan deui sa enggeus kitu mah Arman jeung Rizal saling kenal, Arman sok ulin
ka rompokna rizal, sabalikna Rizal geh sok ulin ka rompokna arman.
0 komentar:
Posting Komentar