Hand Phone

Rabu, 07 September 2016

DUNIA URANG ANU MISKIN



DUNIA URANG ANU MISKIN
Babaturan kuring nu awewe eta asup ka bus di terminal, papacekeul jeung ibuna, batur kuring eta make bajuna nu aya kerahan jeung warnanage nu geus pudar, batur abdi eta naminamah “Ira” , si Ira eta make sandal biasa, jeung calana lepis hideung nu belel, piraku eta nang pamere batur, panumpang nu aya di bus oge ningali kaluar kaca, si Ira eta ngamati tas na anu anyar nu masih bagus, si Ira ngaulang-ulang ngusapan tas na nu anyar eta.
Pas si Ira hudang kuring ningali tas anyarna eta anu di pake ku si Ira tas anyarna eta berharga jeung arek di pake salami bertahun-tahun si Ira untung-untung amat, ibuna mampu ngabelikeun hiji tas, jeung ngabayar ongkos bus, sabagian batur sakampungna teu saberuntung eta.
Kuring nunggalkeun rompok anu di banjar, jeung ngajelajahi daerah nu aya didinya jeung di Ciamis, kaduana ka asup desa miskin jeung kuring ningali sapanjang perjalanan kuring, jeung kuring ningali sapanjang perjalanan kuring loba tempat, sebagian wilayahna tempat kotor, kotor jasa eta tempat, mun babaturan kuring mere hiji we kata sipat jeung ngacaritakeun dunia, kuring hoyong ngagunakeun miskin.
Batur kuring eta si Ira ngirim, mun di bahasa indonesiana mah namina “sms” si Ira eta ngirim sms pas mkuring aya di ciamis eta ge keur jalan mobilna, si Ira hoyong nyaho, daerah-daerah nu aya di dinya. ‘oh, kitunya kin kuring bere beja nya” jawab kuring, ngarasa si Ira arek seneng ningali batur nu lainna lulumpatan jeung gembIra di harepeun saung hiji ruangan nu luhurna beratap seng, batur bisa belajar loba tina batur anu miskin, kuring nyaho, kuring eta geus ngalami.
Batur mah karek belajar bahwa mandi pake cai tiis lebih baik daripada teu bisa mandi sama sekali, terus batur mah rek ngapahami bahwa dunia teu di lobakeu ku, mun di bahasa inggris n amah nyaeta “doble-espresso latte” tah eta, jamdi dunia teu di lobakeun ku  doble-espresso latte tapi susu bubuk jeung cai panas, tapi pesen wae di Negara nu terkenal nyaeta kopina Indonesia, misalna-jeung batur mungkin rek dib ere kopi instan, batur arek ningali bahwa polototan nu sieun arek bisa di cairkeun pake lambaian panangan atawa acungan jempol, batur rek nyaho bahwa di sabagian gede dunia, batur nu lain teu ngaolok-olok batur nu lainna gara-gara baju-baju jeung batur nu gede teu ngaributkeun baju anu di pake batur nu lain, kakarak make baju geus jauh, dari pada ngarisaukeun hal-hal nu sapele, saperti kasarasian warna atawa gaya anu ngadasarkeun musim abah-abah nu make jaket olah raga jeung bolong-bolong pas berang, terus suhuna nu tilu puluh derajat celcius eta teu ngausahakeun jeung gaya jaket eta, nyaeta hiji-hiji na nu di bogaan.
Batur arek nyaho bahwa sebagian gede rakyat dunia katiluna ningali pagawean sebagai emas, jeung batur mah jarang ngadangu hiji batur nyarioskeun “ieu mah lain pagawean”
Batur arek ngapahami kunaon sadyana rakyat di dunia katilu teu mamarahan pas mobil batur rusak atawa listrik di kampung batur mah parem, batur nu lainna eta nyaho bahwa batur mah untung nyaeta ngabogaan fasilitas-fasilitas eta barudak arek nyaho rasana nyumbangkeun sadaya acis nu aya di tas barudak pas lelempangan di dinya jeung masih ngarasa teu ngeunaheun sa anggeus nyadar bahwa seorang awe-we miskin kalewat ku pamerean batur.
Barudak arek ngapahami humor nu jenis na anyar kuring nanyakeun arah nuju rompok nu bisa di isi di Ciamis, kana supir mobil “di ditu” ceuk sopirna “kin kuring anternya” “teu, hatur nuhun” ceuk kuring “kuring hoyong mapah wae” “muhun atuh” ceuk sopir.
Batur arek ngapahami perjuangan nu berat jeung bisa tetep bersih jeung mapah teu make sapatu.
Barudak hoyong ngapahami bahwa kamiskinan eta teu seucara otomatis sarua jeung kaheunteu bahagiaan, babaraha senyum lebar nu pernah kuring ningali asalna ti wilayah-wilayah kapendudukan nu miskin.
Batur mah paham bahwa dunia urang di lobakeun ku para pameget jeung awewe nu mampu ngalakukeun berbagai pagawean tina sakali waktu jeung menangkeun penghasilan,
Barudak oge belajar, jeung ngarasa nyaman pas ningali sodara-sodarana batur saluruh dunianu ngabogaan sampean nu berkapal jeung ngagunakeun atawa make baju compang camping, jeung mata nu berkacakaca jeung perut nu buncit akibat kakurangan emameun, jeung rambut acak-acakan jeung awak dekil kotor lantaranna tara mandi barudak ngarasa nyaman pas aya di tengah-tengah kamiskinan, jeung kuring ngaharap barudak ke oge ngarasa terinspirasi, jeung ngagentoskeunna.
Barudak kege nyaho bahwa komunitas miskin teu saluruhna ceunamah “mengenaskan” aya energy, persahabatan nu tara di datangi di barat. Tanyakeun we tentang kaayaan seorang supir mobil atawa pedagang asongan, jeung sainganna jelas nyaho jeung tepat lokasi barudak jeung ngabatu ngalacak barudak.
Balik deui ka si Ira nu batur  kuring eta, pas kuring keur ngalacak didinya kuring ketemu si Ira “Ira keur naon didinya?” ceuk kuring ka si Ira “eh…. Teu” ceuk si Ira “hayu rek uih moal’ ceuk kurong “uih na engkin wae” ira, didinya kuuring jeung si Ira ngobrol-ngobrol nepi ka sore, geus sampe dinya kuring jeung si Ira rek uih “Ira ieu geus sore” hayu urang uih “ceuk kuring ‘hayu lah tapi urang uihna teu make sandal “ceuk si Ira “hayulah” jawab kuring deui.
Saenggeus kuring uih jeung si Ira geus sampe di rompok didinya aya masalah nyaeta si Ira di aranan ku tatangga sabelah. “Ira kunaon teu make sandal” ceuk tatangga. Didinya si Ira cicing we teu ngajawab.
Pas isuk-isukna, si Ira ka rompok kuring “assalamualaikum” “kumsalam, Ira rek naon” ceuk kuring “hayu, ameng …” ceuk si ira, kuring jeung si Ira ameng kaluar didinya kuring ngobrol-ngobrol, jeung kuring nunjukeun pamukiman anu kotor eta ka si Ira supa si Ira eta nyaho, saenggeus eta kuring jeung si Ira mampir heula ka warung didinya kuring jeung si Ira diuk we jeung ngobrol oge, ngobrol tentang dunia urang, tidinya si Ira teras we nanyaan tentang dunia, kuring teras ngajelaskeun loba ka si Ira jeung tidinya oge si Ira geus paham dunia ieu kieu-kieu jeung saterusna.
Kuring jeung si Ira ninggalkeun warung, geus tidinya kuring jeung si Ira mapah nepi ka rompok na si ira, tepi karompokna si ir, kuring ameng heula kadinya si Ira nawaran kuring nginum “Ieu minum heula” ceuk si Ira “enya” ceuk kuring, kuring ngobrol-ngobrol deui, terus we eta mah.
Si Ira warga anyar anu pindahan ti desa lain, jeung desa na oge ka asup kana miskin, si Ira mah jalma nu sopan, bageur, pinter, jasa. Jeung si Ira eta jalmina teu loba omongan, si Ira jalma nu paling di banggakeun di desana. 
Saeunggeus ngobrol jeung si Ira kuring uih ka rompok, “ Ira uihnya” ceuk kuring. “nya…nya..” ceuk si ira. Didinya kuring uih teras kuring ningali di rompok aya ibuna si ira, pas didinya ibuna si Ira rek ngarencanakeun pesta ulang tahun si ira. Tidinya kuring kaget.
Geus isukna, ibu si Ira nu ngurus ulang tahunna eta. Jeung ibuna si Ira ngabeakeun sabagian gede waktuna jeung si Ira anakna. Jadi ibu na eta keur baheulamah orang susah, eh kiwari mah ja ‘alhamdulillah” sukses eta ibu si ira. Jeung saha we nu paduli mun si Ira mah kan jalma nu teu boga, si Ira eta geus berhasil, kan? Tentu bae eta mah, kin rek di rayakeun. Saeenggeus di rayakeun ulang tahun si Ira tidinya teu aya masalah saetik we, jeung alhadulillah lancar nepi ka anggeusna oge.
Terus kuring jeung si Ira ameng deui, kuring ngajak si Ira ka terminal nu kuring keur ieu ngalacak barudak. Pas kuring kadinya kuring ningali aya padagang asongan “Ira eta mah padagang nu keur ieu tea” ceuk kuring. “nya, mana, mana” ceuk si Ira keur teu nyadar. “Ira tuh tingali ge” ceuk kuring. “mana, ih nyaeta mah padagang mu di bus tea keur ieu” ceuk si Ira kakara nyadar ti dinya si Ira cicing bae, pas kitu kuring geus paham sorangan, bahwa si Ira eta inget ka masalalu na nu keur ieu. Tidinya si Ira ku kuring di ajak uih we “Ira hayu” Tanya kuring. “Kamana” ceuk si ira. “uih,’ jawab kuring
Saenggeus nyampe ka rompok kuring, tidinya kuring ningali ibu kuring keur beberes dapur. Jeung kuring nyamperkeun.”ibu, ibu kuring bantuan beberes nya”. Ceuk kuring “teu!!” ulah, ulah geus ibu bae, geus calik bae di lebet” ceuk ibu geus lah, kuring nurutkeun kata-kata ibu eta. Kuring calik di lebet bari baca buku, pas kuring baca buku tidinya aya carita ngenaan “Indonesia eta pang kayana”. Tidinya kuring teu paham ngenaan eta. Jeung kuring nanya we ka si ibu. “ibu tadi kuring na buku teras tidinya aya tulisan Indonesia pang kayana maksudna naon eta bu” ceuk kuring.” Coba dieu ge.” Jawab ibu bari ninggalkeun pagaweanna nu di dapur. Tidinya sibu carita nepi ka sore, pas kitu kuring paham nu di caritakeun ku si ibu. Jadi Indonesia eta kaya, kaya namah boga sagala nanaon, jadina mun Indonesia eta kaya jeung boga nanaon, berarti dunia urang ge teu miskin. Tapina loba nu ngomong dunia  urang nu pang miskinna, ieu lah sagala naon anu di omong, padahal mah teu kitu.
Pas isuk-isuk biasanamah  si Ira ameng ka rompok kuring, tapina pas di tungguan-tungguan si Ira teu datang-ddatang atawa teu kadieu, kadieu. Pas kitu kuring ogenu karrompok si ira. Pas kadinya si Ira nu teu aya, pantesan kuring mah nungguan di rompok eh si irana teu aya. Tidinya kuring teh balik deui ka rompok. Kuring di rompok ge kadon maca buku oge, pas kuring maca nepi ka angges kuring menang babaraha palajaran nu tadi kuring baca. Nyaeta isi buku nutadi isina eta ngenaan tentang, senyuman budak letik nu miskin sarua lebarna atawa gedena, bahkan lebih gede daripada budak leutik nu hirup sacukupna. Tidinya kuring paham.
Saenggeus eta si Ira karompok kuring. “assalamualaikum” ceuk si ira. “waalaiukum salam”. Jawab kuring, si Ira ngajak kuring ameng ka terminal nu biasa. “Ira rek naon kadieu.” Ceuk kuring. “ teu, urnag ngobrol wae di dieu,” ceuk si ira. Tidinya kuring jeung si Ira ngobrol, ngobrol panjang. Geus anggeus ngobrolna kuring kiwari paham nu tadi ku si Ira caritakeun nyaeta tentang “lewih bageur mere”. Ti dinya aya isi na, nyaeta, “menta weh, jeung batur mun ngamenangkeunna mun saorang nawarkeun naon we kabatur misalna nawarkeun hadiahna, tarima wae sacara bageur.
Geus ngobrol-ngobrol kuring jeung si Ira  ninggal keun tempat  eta, kuring jeuns si Ira uing ka rompok masing-masing. Pas kuring nepi ka rompok aya si ibu. “ibu” ceuk kuring. “hayu asup, ibu rek carita nu ngenaan dunia uranganu miskin.” Ceuk ibu kuring. Jadi ibu kuring teh hobi weh kana carita-carita nu ngenaan dunia, tidinya carita weh ibu kuring, geus carita, kuring geus paham nu ngenaan dunia eta.
Jadi dunia eta, sabenerna dunia urang eta teu miskin. Kitu kasimpulanna eta. Jeung ti dinya bae carpon abdi.












TUGAS BAHASA SUNDA

CARPON
Judul
“Dunia Urang Anu Miskin”



Description: C:\Users\Chuky\Downloads\gggg.jpg
 







Pengarang ;
SITI HANA A
Kelas :
IX




SMP NEGERI 1 KADUHEJO PANDEGLANG
2016

Related Posts:

  • CARPON SUNDA RINDU KA LANCEUKNA v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} Normal 0 false false false false EN-US … Read More
  • CONTOH CARPON PERGAULAN ANU SALAH v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} Normal 0 false false false false EN-US X… Read More
  • CARPON SAHABAT SEJATI v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} Normal 0 false false false false EN-US X-NONE … Read More
  • CONTOH carpon sunda "MURID TOBAT" v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} Normal 0 false false false false EN-US X-NONE … Read More
  • CONTOH CARPON SUNDA "KADUHUNG" v\:* {behavior:url(#default#VML);} o\:* {behavior:url(#default#VML);} w\:* {behavior:url(#default#VML);} .shape {behavior:url(#default#VML);} Normal 0 false false false false EN-US X-NONE … Read More

0 komentar:

Posting Komentar