ULAH PERCAYA KA BATUR CARPON SUNDA

Tema               : ULAH GAMPANG PERCAYAAN

Alur                 : Maju

Penokohan      :

v  Yanti (gampang dibohongan)

v  Sri (bageur)

v  Arifki (bageur)

v  Rgina (bageur)

v  Alvian (bageur)

v  Lisna (sok bohong)

v  Karla (sok bohong

Latar                :

ü  Suasana : isuk

ü  Tempat : sakola

ü  Waktu : 07.00

Amanat           :

Ulah sok gampang percaya kana batur, sataacan aya bukti anu jelas ti jelemana

“Kringgg….” Suara bel kadenge nandakeun waktuna asup kelas. Sadaya murid asup ka kelas

Rgina               : “Wey timana bae sorangan yan tumben jam sakieu karak datang”

Arifki              : “Heeh yan timana bae dia? (nanyakeun sabari kabingungan)

Yanti               : “Heeh he pugu mah tadi di jalan macet, mana nungguan angkotna

   kebel tacan ngetem heula kapan!

Sri                    : “Mankana ulah sok beurang bae hudang nna, supaya teu kena macet

   deui (sabari lalaguan)

Yanti               : “Eeuuh ngenah bae dia sri, heunteu lah aing mah ari hudang subuh

   keneh, ngan bae geus sholat mah bobo deui (sabari seuri)

Alvian                         : “Atuh di amah yan sama bae eta mah kabeurangan, ngebo bae iyeuh

  dia mah pagaweanna (seseurian)”

Teu kebel guru asup, sakabeh murid langsung eren lalaguanna, ka asup sahabatan anu tadi, langsung diuk.

Guru                : “Assalamualaikum!”

Murid              : “Waalaikum Salam!”

Guru                : “Kumaha pada sehat kabehan?”

Murid              : “Alhamdulillah bu, sehat”

Guru                : “Pada siap belajar?”

Murid              : “Siap bu”

Guru                : “Hayu urang mulai pelajaranna!”

Saenggeus jam pelajaran anggeus, kabeh murid langsung kaluar istirahat, aya sasahiji murid anu hewa kana persahabatan si Yanti nyaeta Lisna sareng karla.

Arifki               : “Eh Lisna …. Rek kamana lis?”

Lisna                : “Eh iki, iyeu ki Lisna ndek ka kantin, ngomong-ngomong daria

  timana bae karak kadeuleu deui?”

Yanti               : “Teu kamana-mana lis urang mah”

Sri                    : “Heeh urang aya bae unggal poe geh”

Alvian              : “Diana bae lis tilok katimu jeung kami”

Rgina               : “Heeh lis bener ceuk si Alvian”

Lisna                : “Heeh meureun nya!”

Arifki               : “Nya”

Saenggeus katimu jeung sahabat anu limaan tadi si Lisna neangan cara supaya barudak pisah, cicing-cicing Lisna neangkeun Yanti anu keur sorangan.

Lisna                : “Wey Yanti dia geus nyaho can amun si Arifki jeung si Rgina sok

   ngomongkeun dia anu henteu-henteu kana batur!”

Yanti               : “Ah nu bener bae dia mah lis orang barudak sahabat aing!”

Lisna                : “Ih di amah sok teu percaya”

Yanti               : “Emang sok ngomong naon kitu si iki jeung si gina?”

Lisna                : “Tapi dia ulah bere nyaho kana si iki jeung si gina deui nya!”

Yanti               : “Heeh ku aing moal di bere nyaho”

Satacan si Lisna ngomong anu henteu-henteu bel asup kadenge, sakabeh murid asup kelas.

Regina             : “Wey dia timana bae yen, di tungguanna ku urang teu muncul- 

  muncul “henteu timana-mana gin. Tadi aing geus ngobrol bae jeung

  si lisna”

Sri                    : “Ulah sering-seriing yen ngobrol jeung si lisna, si eta mah kitu

   jelemana yen”

Alvian              : ‘‘Heeh yen, dengekeun tah!”

Yanti               : “Iiih daria sok kitu kana si lisna, ja aing mah resep kana si eta”

Arifki               : “Kieu yen si Lisna mah” (kapotong, kusabab guru asup)

Guru ngajar sabari neruskeun pembahasan anu tadi saenggeus jam pelajaran sakabeh murid ka luar, uih ka imahna masing-masing, sateu acan uih karompokna si Yanti di ajak katimu heula ku si lisna.

Lisna                : “Yen aing ndek ngomong kadia”

Yanti               : “Ngomong naon lis?”

Rgina               : “Hayu yan urang balik!”

Sri                    : “Heeh yan geraan karunya si Alvian jeung si Arifki nungguan”

Yanti               : “Heeh geus hera tiheula bae ker aya urusan”

Rgina               : “Geus atuh ari kitu mah Sri urang tiheula bae”

Sri                    : “Nya atuh gin urang tiheula bae”

Rgina               : “Tiheula nya yan”

Yanti               : “Muhun”

Arifki jeung alfian nungguan si Regina, Sri jeung si Yanti dihareupeun gerbang, sampe ka gerbang ka-4 baturan tadi leumpang ka tempat fotocopyan, sabari nungguan angkot barudak 4 jarajan sabari lalaguan.

Arifki               : “Wey urang amun keur kumpul kieu inget keur leutik nya!”

Rgina               : “Heeh kasiga budak leutik anu boboloonan hayang nanaon geh

  indung urang keneh” (sabari seuri)

Alvian              : “Heh gin, kadoang dia nu sampe kuari dipakean baju keneh ku

  indung dia” (seuri)

Sri, Arifki        : “Hahahahahaha…. Ari si fian amun ngomong sok bener” (seuseurian)

Rgina               : “Ngalunjak daria aing mah mandiri lah” (sabari jeung beungeut isin)

Ka-4 babaturan tadi seuseurian sampe angkot kosong lewat, pas barudak naek angkot si Lisna jeung si Yanti masih dilapangan sakola.

Yanti               : “Aya naon lis tadi ceunah dek ngomong?”

Lisna                : “Kieu yan, pang denge mah si iki tah hew aka Yanti soalna Yanti sok

  berkuasa di antara nu lain”

Yanti                           : “Aaah anu bener bae dial is, aing mah teu percaya ja si iki bageur- 

  bageur bae ka yanti” (teu percaya)

Lisna                : “Lisna mah bener yan, malahan si Arifki jeung si Rgina sok

  ngomongkeun bae, amun Yanti keur teu bareng jeung barudak”

Karla                : “Heeh heh Yanti si Lisna mah bener amun si iki jeung sigina sok

  ngagoreng-goreng keun Yanti percaya geh kana kami “ (nyien si

  Yanti percaya)

Yanti               : “Nu bener bae la ja barudak mah deket yanti” (sabari kesel)

Karla                : “Atuh duka eta mah”

Si Yanti percaya kana omongan si Lisna jeung si Karla amun si Arifki jeung so Rgina sok ngagogoreng manehna di burieun, kajag isukanna barudak 5 kumpul kadoang biasana tapi kali iyeu si Yanti rada marah kana Rgina jeung si Arifki

Sri                    : “Wey pada caricing bae geh parangsa”

Alfian              : “Heeh geh wey, geura carita geh supaya seru”

Rgina               : “Heeh yan carita naon ulah cicing bae!”

Yanti               : “Naon sih dia sok bageuer amat kana aing”

Rgina               : “Ari dia kunaon yan? Aing nanya baik-baik tapi dia nyolot” (aneh)

Arifki               : “Geus ulah sok ribut, urang kan sahabatan”

Yanti               : “Dia geh gandeng ki ulah sok asik kana aing”

Arifki               : “Ari dia ku naon heh Yanti ? mamarahan teu jelas dia!”

Alfian              : “Geus ulah ribut”

Sri                    : “Heeh geus ulah diperpanjang”

Yanti               : “Geus yanti, Sri cape hate aing (sabari lempang ngajauh ti barudak)

Arifki               : “Aing jadi hewa kana si Yanti wey, tiba-tiba si eta mamarahan teu

  jelas kana aing jeung si regina” (sabari kesel)

Rgina               : “Heeh ki bener !

Sri                    : “Sabar bae, geus daria 2-an agak ngajauh bae heula tis i yanti”

Alfian              : “Bener eta ceuk si sri!”

Arifki               : “Heeh aing cicingkeun heula bae gin”

Rgina               : “Heeh Ki”

Sababaraha poe barudak pada pacicing-cicing, agak kebel Alvian jeung si Sri nanyakeun anu sabenerna

Sri                    : “Ari dia kunaon sih yan mamarahan teu jelas ?”

Yanti               : “Aing diomongkeun anu henteu-henteu diburieun aing ku si iki jeung

  si gina”

Alvian              : “Naon buktina? Nyaho tis aha?

Yanti               : “Si lisna”

Sri                    : “Si eta mah Cuma hayang ngancurkeun persahabatan urang doang.”

Panjang lebar si Sri jeung si Alvian ngajelaskeun akhirna si Yanti percaya, saenggeus percaya si Yanti menta maaf kana si Arifki jeung si regina. Bidak duaan ngamaafkeun si yanti.

Saenggeus barudak maafan, sahabatan barudak kasiga biasa deui lalagaan jeung curhat-curhat bareng deui.

TUGAS BAHASA SUNDA

TEMA

“ULAH GAMPANG PERCAYAAN”

 

Pengarang

TITI NURHOLIPAH

Kelas

IX F

SMP NEGERI 1 KADUHEJO PANDEGLANG

2016